Τι πράγμα κ αυτό... Να θες μια βόλτα και να μην είναι κανένας εκεί μαζί σου...

.... όχι για να μιλήσεις ή να γελάσεις...
                ... απλώς να μην νιώθεις μόνος...

<< MHN ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ, ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ..>>

Και θυμάμαι ποια ήταν τα τελευταία λόγια:
''όσο κι αν φας από ένα φαγητό, σου μένει πάντα η γεύση από την τελευταία μπουκιά..''
Χωρίς να έχει γίνει κάτι, κάθομαι και σκέφτομαι εκείνα τα λόγια... όχι το πρόσωπο που τα είπε, μόνο τα λόγια του.. κι ας με είχε κατηγορήσει ότι δεν ξέρω να αγαπάω... και πως ο έρωτας για μένα είναι σαν ένα καινούριο ζευγάρι παπούτσια που μου αρέσουν τόσο πού, αλλά από φόβο μήπως χαλάσουν, δεν τα φοράω.. και μια μέρα, αποφασίζω να τα φορέσω, αλλά ανακαλύπτω πως δεν μου χωράνε πλέον..
Είχε δίκαιο.. μόνο που τώρα στέκομαι εδώ και μπορώ να απαντήσω.. όχι στο πρόσωπο που τα είπε, αλλά στα σωστά διατυπωμένα λόγια του..
Κοίτα!!! ΑΓΑΠΑΩ!! Και το κάνω επειδή θέλω και μπορώ.. και μπορώ και να ΕΡΩΤΕΥΤΩ, αλλά και να παραμείνω έτσι..

Η Μ. έλεγε πως φερόμαστε σαν άντρες, που απλώς ''παίζουν'' με τα κοριτσάκια.. Ε, και;; κάποτε βρέθηκαν κάποιοι να παίξουν και με μας..
αλλά τώρα, ΚΟΙΤΑ!! ΑΓΑΠΑΜΕ!!